वाचनाचे वेड

 पुस्तकाची गोडी लागू दे मनाला

वाचनाचे वेड लागू दे मनाला !!


वेड वाचनाचे करील शहाणे

ज्ञान हीच शक्ती येते पुस्तकाने 

संस्कृतीचा ठेवा वाढत चालला 

वाचनाचे वेड लागू दे मनाला || १ ||


धर्म विज्ञान इतिहास भाषा

पुस्तकाने भारले महाराष्ट्र देशा

ज्ञान असे आहे धन,जात नाही चोरीला

वाचनाचे वेड लागू दे मनाला || २ ||


ग्रंथ हेच गुरु जुनी आहे उक्ती

वाया नाही जात पुस्तकाची भक्ती

सुशिक्षित ज्ञानी जनता पुढे नेईल देशाला

वाचनाचे वेड लागू दे मनाला || ३ ||


सुहास सदाशिव सांबरे

दिशा भूमी रेसिडेन्सी, नवले ब्रीज जवळ

आंबेगाव बुद्रुक

पुणे ४११९४६

मो. 8308150800

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

खरा मित्र ज्ञानदेव

 माझं बालपण आणि सातवी पर्यंत चे शिक्षण झरेकाठी या निसर्गरम्य गावात गेलं.मी सहावीत शिकत असताना एक अशी घटना घडली जी मी कधीच विसरू शकणार नाही. माझे आईवडील दोघेही शिक्षक होते आणि आमच्या शाळेची वेळ सकाळी 7.30 ते 10.30 आणि दुपारी 2.30 ते 5.30 अशी असायची. माझ्या वर्गात तीस विद्यार्थी होते पण ज्ञानदेव खंडोबा वाणी हा माझा सर्वात जवळचा आणि शाळेतील एकमेव मित्र होता. त्याचे घर शाळेपासून खूप दूर बिबाई च्या डोंगराच्या पायथ्याशी होते,घरची परिस्थिती अत्यंत गरीबीची होती. तो सकाळीच त्याचा जेवणाचा डबा घेऊन यायचा आणि दुपारी रोज आमच्या घरी थांबायचा. मग दुपारी आम्ही आमच्या घरी बरोबर जेवायचो,अभ्यास करायचो आणि खेळायचो.तसा तो माझ्यापेक्षा तीन वर्षांनी मोठा होता,कारण मला लवकर चार वर्ष वय असताना शाळेत घातले होते. माझा लहान भाऊ हेमंत उर्फ सोन्या तेव्हा दुसरीत होता.त्याला 9 वाजता चहा कम्पल्सरी लागायचा,आणि नाही मिळाला तर खूप रडायचा . आणि चालत जायचे म्हटले  आमचे घर शाळेपासून दहा मिनिटांवर होते,त्यामुळे मधल्या वीस मिनिटांच्या सुट्टीत घरी जाऊन सोन्याला चहा पाजून आणणे आईला शक्य नसायचे.मग ती कामगिरी मी आणि ज्ञा...
Read more

कविता - मला माणूस पाहिजे

                || मला माणूस पाहिजे ।                           एक होते मंदिर,उंच डोंगरावर                        कीर्ती त्याची दूरदूर,गर्दी होतसे भरपूर    ।।धृ ।। एके दिवशी देवळाचा पुजारी गेला देवाघरी कोण असेल लायक दुसरा उभा राहण्या गाभारी साधू एक होता तेथे महान,केली त्याने घोषणा उद्या परीक्षा होईल कोण पात्र त्या भूषणा   १ भल्या पहाटे ब्राह्मण चढू लागले डोंगर तो अवघड किती कष्टाचा तो रस्ता किती काटे धोंडे दगड परीक्षेत साधूने विचारले वेगवेगळे प्रश्न तरी निवडावे कुणाला साधुलाच पडला प्रश्न  २ एक तरुण गरीब ब्राह्मण अगदी शेवटी आला वेळेची किंमत का नाही,उशीर केवढा झाला म्हणे हात जोडोनि तो त्यात चूक माझी नाही चढताना भक्तजनांचे हाल बघवले नाही  ३ आलो सारे दगड धोंडे साफसूफ करून क्षमा करा आता परततो देवदर्शन घेऊन साधू विचारी प्रेमाने जाणतोस का वेद मंत्र म्हणे मी अडाणी ठाऊक ना पूजेचेही तंत्र  ४ हास्यकल्ल...
Read more

गंगाजल आणि शबरीची उष्टी बोरे

 शबरीने जेव्हा रामासमोर खाण्यासाठी बोरे ठेवली तेव्हा अरे हाड,असली उष्टी बोरे आम्ही खात नसतो असे न म्हणता रामाने ती उष्टी बोरे आनंदाने खाल्ली. ते पाहून शबरीला अपार आनंद झाला,आपले जीवन धन्य झाले असे वाटले. त्याच क्षणी एक सर्वसामान्य मानव असलेला राम भगवान श्रीराम झाले. कारण त्यांनी ती बोरं उष्टी आहेत हे पाहिले नाही तर त्यामागे शबरीची भक्ती,श्रद्धा  कष्ट पाहिले. लेखक - सुहास सांबरे 
Read more